اثر تمرین استقامتی بر میزان بیان ژن cdk۵ در نورون های حسی موش های صحرایی نر با نوروپاتی دیابت

مقدمه وهدف: تنظیم افزایشی و کاهشی بیان ژنcdk5 به‏عنوان یک پروتئین کیناز، در سیستم عصبی راه اندازی مسیرهای مرگ یا بقای نورون ها را به‏همراه‏دارد. لذا با توجه به آثار مزمن تمرین استقامتی بر رشد، جوانه زنی و عملکرد نورونی به‏ویژه در شرایط پاتولوژیکی تخریب عصبی، در پژوهش حاضر به بررسی تأثیر ششهفته تمرین استقامتی برکاهش بیان ژن cdk5 در نورون های حسی موش های صحرایی نر ویستار با نوروپاتی دیابتی پرداختیم. مواد و روش ها:28 موش های صحرایی پس از رسیدن به وزن مطلوب (20±250 گرم)، به‏طور تصادفی به چهار گروه کنترل سالم (c)، تمرین سالم (ht)، کنترل نوروپاتی (n) و تمرین نوروپاتی (nt) تقسیم‏شدند. دیابت با استفاده از یک وهله تزریق stz(45 mg/kg) ایجادشد. گروه های تمرین شش هفته تمرین استقامتی را روی تردمیل اجراکردند. آزمودنی ها 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی قربانی شدند و بیان ژنcdk5 در بخش حسی سگمنت های نخاعی عصب سیاتیک با روشreal time اندازه گیری و با روش 2-δδct محاسبه‏شد. برای تعیین معناداری تفاوت بین متغیرها از روش تحلیل واریانس دوطرفه استفاده‏شد. نتایج: بیان ژن cdk5 پس از شش هفته تمرین استقامتی در بخش حسی نخاع گرو ه تمرین نوروپاتی به‏طور معناداری نسبت‏به گروه کنترل نوروپاتی کمتر بود؛ همچنینتمرین، کاهش معنی‏دار سطوح گلوکز خون در گروه نوروپاتی تمرین نسبت‏به گروه نوروپاتی کنترل را به‏همراه‏داشت. نتیجه گیری:با توجه به نقش ویژه cdk5 در توسعه و رشد یا مرگ نورونی، پژوهش حاضر نشان‏داد که تمرین استقامتی مزمن با اثرهای مفید خود بر شبکه نورونی به کاهش(تعدیل) بیان ژن cdk5 در حالت پاتولوژیکی منجرمی شود.